Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς

Ο Μιχαήλ Μπακνανάς ήταν κηπουρός από την Αθήνα, που έπεσε θύμα των Τούρκων κατακτητών και αναγορεύτηκε σε νεομάρτυρα από την Εκκλησία.

Ο Άγιος Μιχαήλ Πακνανάς ή Μπακνανάς, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1753 μ.Χ. από πάμπτωχη οικογένεια. Η οικογένειά του παρότι δεν μπόρεσε να του προσφέρει ούτε την στοιχειώδη μόρφωση, εν τούτοις τον κατήχησε στέρεα στην αληθινή πίστη του Χριστού. Μεγαλώνοντας ο Μιχαήλ ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του, αυτό του κηπουρού. Κατοικούσαν όλοι μαζί σ’ ένα μικρό σπίτι επί της οδού Αστεροσκοπείου, στην πλάτη του σωζόμενου ως σήμερα βυζαντινού ναού των Αγίων Αποστόλων Σολάκη, όντας ενορίτες του ιστορικού ναούς της Παναγίας της Βλασσαρούς, που κατεδαφίστηκε το 1937 μ.Χ. κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στην Αρχαία Αγοράς.

Ο Άγιος είχε στην κατοχή του ένα γαϊδουράκι, με το οποίο μετέφερε και πουλούσε διάφορα αγροτικά προϊόντα στα γύρω χωριά της Αθήνας. Μία ημέρα συνελήφθη από τους Τούρκους συκοφαντούμενος ότι μετέφερε πυρίτιδα με το ζώο του για λογαριασμό των αρματωλών και των κλεφτών της γύρω περιοχής. 

Ευθύς αμέσως τον έριξαν στην φυλακή τυραννώντας τον για τριάντα ημέρες, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του. Σε αυτήν την πρώτη φάση του μαρτυρίου του, ο δεκαοχτάχρονος Μιχαήλ, είχε για συμπαραστάτη του ένα θεοσεβή χριστιανό επονόματι Γεώργιο, ο οποίος τον προετοίμασε για το επερχόμενο μαρτύριο του.

Βλέποντας οι βασανιστές το ακμαίο φρόνημα και την αδάμαστη πίστη του νεαρού κηπουρού, αποφάσισαν να τον στείλουν στον Βοεβόδα. Παρά τα διάφορα δέλεαρ και κολακείες του τελευταίου ο Άγιος έμενε ακλόνητος στην αγάπη του Χριστού. Ο Βοεβόδας, έπεμψε τον Άγιο στον ονομαστό Καλοπασσιά Ιωαννίνων, ο οποίος μετά την αποτυχία να εξισλαμίσει τον Άγιο τον έστειλε με την σειρά του στον κριτή να τον δικάσει. Ο γενναίος όμως αθλητής του Χριστού παρά τις απειλές και των τριών, απαντούσε διαρκώς με δύο χαρακτηριστικές λέξεις που δεν ήταν άλλες από το: «Δεν τουρκεύω, δεν τουρκεύω». Τότε ο κριτής αποφάσισε τη διά αποκεφαλισμού θανάτωσή του. 

Κατά τη διάρκεια της μετάβασης του μάρτυρος στον τόπο της εκτέλεσης και παρά τα βασανιστήρια που είχε υποστεί, πήγαινε με μεγάλη προθυμία και χαρά προς τον τόπο του μαρτυρίου. Μάλιστα ζητούσε από τους χριστιανούς που απαντούσε στον δρόμο του να τον συγχωρήσουν, ευχόμενος παράλληλα ο Θεός να συγχωρήσει και αυτούς. Όταν έφτασε ο γενναίος Μιχαήλ στους στύλους του Ολυμπίου Διός, όπου είχε οριστεί ότι θα γίνει η εκτέλεσή του,αφού προσευχήθηκε περίμενε ήρεμος το στέφανο του μαρτυρίου. Ο δήμιος για να κάνει τον Άγιο να δειλιάσει έστω και την ύστατη ώρα, χτύπησε αρχικά τον λαιμό του με την ανάποδη πλευρά του σπαθιού. Έπειτα έσκισε το δέρμα του νεαρού κτυπώντας τον ελαφρά με την με την κοφτερή πλευρά του σπαθιού, για να τον πανικοβάλει. Όταν όμως ο άγιος ήρεμος και γεμάτος θάρρος τον προκάλεσε λέγοντάς του  «χτύπα για την πίστη», ο δήμιος εξαγριώθηκε και τον αποκεφάλισε βίαια. Ήταν 9 Ιουλίου του 1771 μ.Χ..

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του την 9η Ιουλίου.